We are All On The Road

A road. A train. Someone is getting on, someone is getting off. Someone is getting on with a smiling face, and is getting off with same expression. Someone is with sadness on their faces, with a worried expression. The stations are going one by one The platforms are passing by. The train road does not end There are still long days and nights. There is still someone getting on with a smiling face, and getting off with a worried expression. Neither I nor anyone in the train knows where I will get off. Maybe the train never stops: It comes to someone who is getting off, it comes to someone who is getting on. Maybe this just comes into my mind. The train is moving. I am drinking tea, smoking my cigarettes, thinking, writing a poem. I'm ready to go, go and go this long way And to get off at the nearest stop. But... I will just finish this verse. Then will start a new one. But... The road doesn't end here, and neither do the dreams. The new platforms, stations are passing by. Someone is getting on, Someone is getting off. HAMIMIZ YOLDAYIQ Yol. Qatar. Minənlər var, düşənlər var. Kimi gülə-gülə minir, gülə-gülə düşür. Kimi kədərli, qayğılı. Duracaqlar ötüşür... İskələlər keçir. Qurtarmaq bilmir qatarın yolu. Gündüzü var, gecəsi var. Hələ gülə-gülə minəcək, kədərlə düşəcək neçəsi var. Nə mən bilirəm harda düşəcəyəm, nə qatardakılar bilir. Bəlkə heç qatar dayanmayır: düşənə elə gəlir, minənə elə gəlir. Bəlkə mənə elə gəlir. Gedir qatar. Çay içirəm, papiros çəkirəm, düşünürəm, şeir yazıram. Mən bu uzun yolda getməyə, getməyə, getməyə də, ən yaxın duracaqda düşməyə də hazıram. Ancaq... Bu şeiri qurtarım. Bir yenisini başlayım. Bir də... Nə yol qurtarır, nə arzular. Yeni iskələlər, duracaqlar ötüşür. Kim isə minir. Kim isə düşür.